ชอบเรียนภาษา ดูหนังและชอบอ่านหนังสือเป็นชีวิตจิตใจ เป็นครูสอนภาษาไทยให้ชาวต่างชาติและปัจจุบันนักเรียนส่วนใหญ่ก็เป็นคนญี่ปุ่นเลยได้มีโอกาสพูดคุยแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมกันกับชาวญี่ปุ่นเกือบทุกวัย นอกจากนี้ ก็เป็นคนเขียนบทประจำให้กับรายการ DID YOU KNOW…? และมีเพจภาษาอังกฤษบนเฟสบุ๊ค
ถ้าพูดถึงคาแรกเตอร์การ์ตูนซานริโอ (Sanrio) ตัวการ์ตูนที่ฮิตและดังนานจนถึงทุกวันนี้ก็ยังคงต้องยกให้ “เฮลโล คิตตี้” ซึ่งก็เป็นที่รู้จักกันมานมนานตั้งแต่ปี 1974 โน่น แต่ก็ไม่แปลกใจสักเท่าไหร่เพราะเจ้าแมวสีขาวผูกโบแดงน่ารักจริงๆ
แต่ที่ใครหลายคนอาจว่าแปลกก็คือ คาแรกเตอร์ทื่ชื่อว่า กุเดทามะ (Gudetama ぐでたま) หรือเจ้าไข่ขี้เกียจ ดูจากหน้าก็พอจะรู้ว่าขี้เกียจขนาดไหนเพราะแม้แต่ตาก็ยังปิดอยู่ ก็มันง่วงเสียเหลือเกินสินะ
จะว่าไปดูๆ ไปแล้วก็ไม่เห็นจะมีอะไรพิเศษเป็นการ์ตูนที่วาดขึ้นแบบง่ายๆ หน้าตาก็ไม่ค่อยจะน่ารักเท่าไหร่ แต่ทำไมถึงฮิตและดังข้ามประเทศ (แม้แต่ประเทศไทยเอง เซเว่นยังเอามาจัดแคมเปญสะสมเหรียญแลกคุ้มเลย!)
และเพื่อจะคลายความสงสัยว่า กุเดทามะ ได้กลายมาเป็นปรากฏการณ์ฟีเว่อร์ได้ยังไง Vox ก็ได้ทำวีดีโออย่างเป็นเรื่องเป็นราวขึ้นมาไขข้อข้องใจให้เราได้ฟังกัน
เจ้า “กุเดทามะ” เป็นไข่แดง ถ้ามองจากด้านหลังจะเห็นก้น ตัวการ์ตูนวาดแบบง่ายๆ มีแขน มีขา แต่ไม่ยักมีนิ้วมือ นิ้วเท้า มีปากแต่กลับไม่มีฟัน แต่คนกลับชอบมันกันจัง!!??
เจ้าไข่ขี้เกียจปรากฏตัวอยู่แทบทุกที่เลย ไม่ว่าจะเป็นกระเป๋าสะพาย ของใช้กระจุกกระจิกอย่าง ถ้วย ชาม เครื่องเขียน ลายบนบัตรเครดิต ลายบนเครื่องบิน
หรือแม่แต่คาเฟ่ “กุเดทามะ”
แต่เบื้องหลังความนิยมไม่ใช่เพราะความน่ารักของมันหรอกค่ะ แต่กลับเป็น “นิสัยส่วนตัว” ซึ่งก็คือ ความขี้เกียจสันหลังยาวของมันนั่นเอง
ส่วนตัวผู้เขียนคิดว่าเรื่องนี้ค่อนข้างน่าสนใจเพราะเขาอธิบายเรื่องความแตกต่างของวัฒนธรรมตะวันตกกับตะวันออก ในการนิยามความหมายของคำว่า “น่ารัก” … หากเปรียบเทียบตัวการ์ตูนที่ว่าน่ารักกับการ์ตูนทางฝั่งตะวันตกแล้ว บอกได้เลยว่า เจ้าไข่ขี้เกียจนี้มีคุณสมบัติตรงข้ามกับความน่ารักเกือบทุกอย่างเลยจริงๆ
ลองดูอย่างคาแรกเตอร์เจ้าหญิงแสนสวยทั้งหลายนี้สิ ทุกนางตาโต ตาสดใสเป็นประกายวาว แถมยิ้มสวย
ความน่ารักเป็นสัญลักษณ์บ่งบอกถึงความดี และการมองโลกในแง่ดี ในขณะที่คุณสมบัติในแง่ลบจะแสดงถึงความชั่วร้าย
ดูอย่างสโนไวท์กับแม่มด หรือไลอ้อน คิงนี้เลย สีที่ใช้กับตัวร้ายจะเป็นสีมืดๆ และจะเน้นความเป็นเหลี่ยมมุมมากกว่าฝ่ายดีที่มักใช้ลักษณะที่ออกจะมนๆ
แต่วัฒธรรมคาวาอี้ของญี่ปุ่นนั้นเป็นการนำเอาส่วนที่เป็นสีขาวและดำมาผสมกันเกิดเป็นสีเทาตรงกลาง
คำว่า “คาวาอี้” มักใช้อย่างกว่างขวางในความหมายที่ว่า เหมือนด็ก หมายความว่า มันจะดูน่ารักและขี้เกียจได้ในเวลาเดียวกัน ความน่ารักแบบนี้ให้ความรู้สึกว่ามัน “บอบบาง น่าทะนุถนอม ทำให้เราอยากจะดูแลมัน” คาแรกเตอร์แบบนี้สามารถทำให้คนดูหัวเราะ รู้สึกผ่อนคลาย และรู้สึกว่าตัวเองมีอะไรที่เชื่อมถึงลักษณะบุคลิกของตัวการ์ตูนนั้นๆ อยู่
Credit: 蛋黃哥_ぐでたま✯✯
เพราะสุดท้ายแล้วเราก็แค่ต้องการบางสิ่งบางอย่างที่มันมีอะไรคล้ายๆ กับเรา (ขี้เกียจเหมือนกัน!) เป็นเรื่องใกล้ๆ ตัว เช่นเดียวกับเวลาที่เราเจอใครที่มีอะไรเหมือนกับเรา ก็จะทำให้รู้สึกสนุกและอยากคบหามากกว่าเจ้าหญิงแสนสวยแต่แอบดูเหมือนฝัน เห็นแล้วไม่รู้สึกตลกหรือไม่มีอะไรเหมือนความเป็นจริง
เจ้าไข่ขี้เกียจนี่แหละ แค่ดูก็ยิ้มได้แล้ว แถมถ้ามันมีชีวิตจริงๆ เชื่อว่าหลายคนอาจจะอยากเลี้ยง อยากเล่นด้วยแน่ๆ รู้สึกเหมือนกันไหม?
ข้อมูลและภาพจาก
About the author
ออ
ชอบเรียนภาษา ดูหนังและชอบอ่านหนังสือเป็นชีวิตจิตใจ เป็นครูสอนภาษาไทยให้ชาวต่างชาติและปัจจุบันนักเรียนส่วนใหญ่ก็เป็นคนญี่ปุ่นเลยได้มีโอกาสพูดคุยแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมกันกับชาวญี่ปุ่นเกือบทุกวัย นอกจากนี้ ก็เป็นคนเขียนบทประจำให้กับรายการ DID YOU KNOW…? และมีเพจภาษาอังกฤษบนเฟสบุ๊ค
https://www.facebook.com/English-in-the-Air-227307993959056/
คิดถูกใจ